Istnieje potwierdzony przez naukowców związek pomiędzy postrzeganym kolorem, a wzrostem apetytu. Nic dziwnego więc, że w przypadku produktów spożywczych istotne są nie tylko walory smakowe, ale i estetyczne.
Dzisiejsza szeroka dostępność produktów spożywczych, które mamy na wyciągnięcie ręki, jest z pewnością wygodna, ale czy zapewnia nam dostęp do artykułów najwyższej jakości?
W Polsce na świątecznym stole goszczą przede wszystkim tradycyjne potrawy jak czerwony barszcz z uszkami, karp i pierogi z grzybami i kapustą. A może pokusisz się o urozmaicenie klasycznego menu? Proponujemy wytrawną tartę z pasztetem lub lekką sałatkę z szynką i gruszką oraz orzechami włoskimi.
Czerwony barwnik należący do grupy azozwiązków, bardzo dobrze rozpuszczający się w wodzie jako sól sodowa. Proszek i granulat mają kasztanowo-czerwony odcień, zaś po rozpuszczeniu niebiesko-czerwony.
Jest to grupa barwników roślinnych należących do karotenoidów. W roślinach spełniają dwie podstawowe funkcje: wspomagają proces fotosyntezy oraz ochronią chloroplasty dzięki swoim właściwością antyoksydacyjnym. Ponadto nadają roślinom i warzywom charakterystyczną żółtą barwę.
Jest to naturalny czerwony barwnik, bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie, wyizolowany z mszycy o nazwie Dactylopius Coccus (dawna nazwa to Coccus cacti tzw. pluskwiak meksykański).
Barwnik, w zależności od odmiany może mieć kolor czerwony, brązowy, czarny, pomarańczowy i żółty. Przemysłowo produkowany z żelaza w proszku, jest pochodzenia naturalnego.
Żółty barwnik. Jest to jeden z popularniejszych barwników azowych stosowanych w przemyśle spożywczym.
Przepis firmy Profi na wigilijny barszcz czerwony z uszkami i grzybami oraz kapustą.
Jest to naturalny barwnik występujący i wytwarzany z buraków ćwikłowych. Ze względu, że jest to naturalny barwnik, charakteryzuje się słabą trwałością.
Jest to tzw. barwnik smołowy (barwa głęboko niebieska). Występuje naturalnie w krzewie Indigofera tinctoria i to właśnie z niego można uzyskać ten barwnik. Na skalę przemysłową pozyskuje się go jednak drogą laboratoryjną.
est to syntetyczny barwnik azowy o czerwonej barwie, bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie. Od dnia 27 lipca 2007 roku barwnik ten jest zabroniony w krajach Unii Europejskiej (w tym również w Polsce)
Żółcień chinolinowa jest to barwnik nieazowy rozpuszczalny bardzo dobrze w wodzie. Ze względu na to, że jest to potencjalnie szkodliwy barwnik, zakazany jest w takich krajach jak Stany Zjednoczone i Japonia.
Jeden z niewielu naturalnych barwników stosowanych w żywności. Charakteryzuje się dobrą rozpuszczalnością w wodzie i najmniejszą odpornością spośród barwników naturalnych na promienie słoneczne i temperaturę.